Od kiedy istnieją ministranci?
Odpowiedź na to pytanie jest właściwie bardzo prosta: od kiedy w ogóle istnieje nabożeństwo. W narodzie izraelskim było jedno pokolenie wybrane do służby w świątyni -pokolenie Lewiego. W powstającym Kościele apostołowie potrzebowali kogoś do posługiwania wiernych. Wybrali więc siedmiu pomocników i nazwali ich diakonami, to znaczy sługami. Gdy wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz większe, wszystko co było do wykonania, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy członków danej wspólnoty.
W ten sposób można w kilku słowach przedstawić ministrantów i naszą działalność . Sama służba wymaga czasami od nas naprawdę bardzo wiele wyrzeczeń, ale mamy taką świadomość że służymy samemu Bogu i ludziom i ta świadomość nas umacnia. Każdy z nas jest naprawdę bardzo dumny z tego co robi.
Nasza służba polega na tym, aby przybliżyć ludziom ważność służenia. Możemy być bliżej Chrystusa, służyć Jemu i nosić określone przedmioty, przygotowywać dary ofiarne , dzwonić dzwonkami i co najważniejsze czytać Słowo Chrystusowe.
Kto to jest ministrant?
,,Ministrante" ( z łaciny ) znaczy ,,służyć". Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo ,,ministrant" wskazuje na szczególnie na służbę we Mszy świętej.
1.Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej.
2.Ministrant jest tym który NIESIE ZNAKI. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawić i wskazać na inną rzeczywistość.
3.Ministrant powinien sam być ZNAKIEM. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych!
,,Uczestniczyć w liturgii" to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując! s stkich wiernych!
STRÓJ MINISTRANTA I LEKTORA
Do pełnienia posługi w liturgicznych obrzędach Kościół wymaga określonego stroju. Ani kapłan, ani ministrant nie może wyjść do ołtarza w byle jakim ubiorze. Strój jest jednym ze sposobów podkreślania ważności i wielkości sprawowanych tajemnic. Ma on także znaczenie symboliczne.
LEKTOR
Lektor jest ustanowiony do wykonywania czytań z Pisma świętego, z wyjątkiem Ewangelii. Może on podawać intencje modlitwy powszechnej, a gdy nie ma psałterzysty, może również wykonać psalm między czytaniami
Szatą ubieraną przez lektora jest alba. Ma ona biały kolor, długie rękawy, sięga do kostek. Jej nazwa pochodzi z łaciny i oznacza „biały”. Alba symbolizuje czystość duszy będącej w stanie łaski uświęcającej. Przypomina nam także łaskę chrztu świętego. Albę przewiązuję się na biodrach paskiem, zwanym cingulum . Jest on grubym sznurem z frędzlami na obu końcach. Symbolizuje on wstrzemięźliwość i panowanie nad pożądliwościami cielesnymi. Jest także znakiem pracy w służbie Bożej.
MINISTRANT
Ministrant to członek ludu Bożego, który w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła.
Ministrant jest osobą usługującą kapłanowi przy liturgii mszalnej. Funkcja ta uzyskała samodzielny charakter, kiedy podczas Mszy Świętej bez udziału ludzi różne posługi musiały być spełniane przez jednego usługującego, który to zwyczaj przeniesiony został również na Msze publiczne.
Szatą ubieraną przez ministranta jest komża .
Komża to skrócona alba o szerokich rękawach, sięgająca do kolan. Ma ona biały kolor. Najpierw używano jej w chórze, czyli podczas liturgii godzin, a od XIV wieku także do tych wszystkich funkcji liturgicznych, dla których alba nie była wyraźnie przepisana. Symbolika komży jest taka sama, co alby, a więc oznacza czystość duszy. Oprócz komży ministrant ubiera sutannę , która ma znaczenie tylko estetyczne oraz kapturek (pelerynkę), który także ma podobne znaczenie
10 zasad ministranta:
1. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo
spełnia swe obowiązki służby ołtarza.
2. Ministrant służy Chrystusowi Panu w ludziach.
3. Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
4. Ministrant pracuje nad swoim charakterem i czuwa nad
czystością serca i duszy.
5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
6. Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną
pracą.
7. Ministrant jest dobrym synem i bratem.
8. Ministrant swoją chrześcijańską postawą wnosi
wszędzie prawdziwą radość.
9. Ministrant przez swoją pilność i sumienność staje się przykładem dla innych.
10. Ministrant podobnie jak kapłan stara się być niejako drugim Chrystusem
